In dialoog met de huid

De structuur en behoeften van de huid.

Urs Pohlman, de oprichter en ontwikkelaar van ananné actieve ingrediëntcosmetica, vindt het belangrijk om op de lange termijn iets goeds voor de huid te doen. In deze blogpost legt de expert uit wat de eigenschappen van onze huid zijn en hoe een dermatoloog ermee in dialoog gaat.

Ons grootste orgel

De huid is het grootste orgaan van het menselijk organisme. Als arts integratieve geneeskene wil ik daar graag rekening mee houden en ben ik al jaren in nauw overleg met de huid.

De huid is niet alleen ons grootste, maar ook het "meest natuurlijke" orgaan, wat betekent dat we veel dingen als vanzelfsprekend beschouwen zonder er veel over na te denken over de functie en prestaties ervan. De huid "werkt gewoon". Dit speelt ook in op de verzorging van de huid. Zoals sommige schijnbaar voor de hand liggende dingen, wordt de huid vaak onderschat, bijna "over het hoofd gezien". Het vormt zijn oppervlak met ongeveer twee vierkante meter (voor een normale volwassene) en draagt een veelvoud aan vitale functies in een compacte ruimte.

Het vormt de buitengrens van het organisme, is een zintuig, dient om de temperatuur te reguleren en is een belangrijke schakel in het immuunsysteem. Voor het geoefende oog is er zoveel op de huid af te lezen dat men bijna kan spreken van een venster naar het inwendige van het organisme. Als praktiserend arts analyseer ik ook de huid van het gezicht tijdens de anamnese, aangezien emoties (spanning) en huidziekten, vooral op het gezicht, nauw verbonden zijn met zichtbare fysiologische en psychologische impulsen.

Een gezicht kan boekdelen spreken

Het gezicht zelf is een uniek deel van het lichaam. Geen enkel levend wezen drukt zichzelf uit zoals mensen door hun gezichten. De mobiliteit van het gezicht dient om zich uit te drukken en te communiceren.

Het ligt dan ook voor de hand om speciale aandacht te besteden aan de gezichtshuid. Opvallend is dat huidziekten de afgelopen decennia sterk zijn toegenomen onder de bevolking en dit correleert met ogenschijnlijk betere zorg in 'beschaafde en welvarende' samenlevingen. Enkele redenen hiervoor zijn al bekend - bijvoorbeeld onvoldoende bescherming tegen de zon of verkeerde verzorging - en zouden relatief eenvoudig kunnen worden verholpen. Dit vereist enige gedragsverandering, vergelijkbaar met gevoeligheid voor de kwaliteit en herkomst van voedsel, die bij de meeste bevolkingsgroepen al aanzienlijke vooruitgang heeft geboekt.

De meeste gedragingen vereisen niet veel inspanning. Veel wordt meteen begrijpelijk als je iets weet over je eigen huid en de functie ervan of er simpelweg meer aandacht aan besteedt in je dagelijkse verzorging. Het is dus niet meer dan terecht dat je als consument het recht hebt om te weten wat er in het brede assortiment aan verzorgingsproducten zit.

huidtype en huidconditie

De huid is een onafhankelijk orgaan zoals de nieren, het hart en de longen. Het is een wonder van de natuur en werkt gewoon. In de dermatologie wordt onderscheid gemaakt tussen huidtype en huidconditie, die worden beïnvloed door externe en interne invloeden.

De huid is nauw verbonden met het spijsverteringsstelsel: als er iets mis is in het marge-darmkanaal, wordt dit merkbaar en zichtbaar, bijvoorbeeld bij een onzuivere of licht ontstoken huid.

Daarom is het belangrijk om bij de verzorging van de huid speciale aandacht te besteden aan de huid huid type en de Huid conditie te analyseren en te weten.

Met de huid type de genetische aanleg wordt ook genoemd rekening houdend met de respectieve leeftijd. Bij het categoriseren van het huidtype oriënteren we ons op de hoeveelheid pigment melanine die individueel in de huid wordt geproduceerd. Melanine absorbeert UV-licht en voorkomt dat UV-licht in de dermis (= diepere huidlaag) doordringt.

De melanine die in de huid is opgeslagen, kan het UV-licht echter niet volledig absorberen. De natuurlijke beschermingstijd wordt voor elk huidtype anders genoemd.

Van de Huid conditie vloeit voort uit de huidige situatie van het organisme (endogeen = van binnenuit) en de externe (exogene) variabele factoren. Meestal maken we onderscheid tussen de zogenaamde T-zone (voorhoofd en neus) en het wanggebied. De kenmerken kunnen variëren in ernst en variëren afhankelijk van factoren zoals klimaat of hormoonstatus.

Natuurlijk spelen de kwantiteit en kwaliteit van de talgproductie en de aanleg van elk individu ook een belangrijke rol. De conditie van de huid is een momentopname die kan terugkeren naar normaal of intensiveren nadat de factoren zijn veranderd.

In de Hautpflege van ananné spreken we ook van fytogeneeskunde. Dit houdt in dat je werkt met plantaardige actieve ingrediënten. Ik vind het fascinerend dat planten bepaalde stoffen vormen die gerelateerd zijn aan menselijke processen en daar een positief effect op hebben.

De verschillende huidlagen

In de huid zijn drie lagen te onderscheiden: de zichtbare epidermis, de onderliggende dermis en de onderste onderhuid. De oppervlakkige epidermis (bovenhuid), de onderliggende dermis (huid) en de diepere subcutis (onderhuid). Elke laag heeft speciale eigenschappen en functies. De huid omvat verschillende klieren (talg- en zweetklieren) en alle haar, vingernagels en teennagels.

Wat aanvankelijk een veelvoud aan verschillende details lijkt te zijn, is in feite een fijn afgestemd geheel van processen die de innerlijke toestand van het organisme en de omstandigheden van de omgeving in evenwicht brengen en deze op een balancerende manier bemiddelen. Al met al hebben alle processen tot doel het hele organisme te behouden en dit door het evenwicht van alle levensprocessen van het organisme te stabiliseren. De huid heeft een verbazingwekkend vermogen om eventuele afwijkingen of stressvolle situaties te bufferen en zo het organisme stabiel te houden.

Opperhuid

Het wordt ook epidermis of cornea genoemd en is, naast mechanische bescherming, vochtregulatie aansprakelijk.

Het reguleert het verlies van water door de huid trans-epitheliaal waterverlies, wat een belangrijke oriëntatie is voor aanvullende huidverzorging. Als het waterverlies groter is dan het vocht dat uit de dermis komt, droogt het huidoppervlak uit. De hoornlaag van de huid verhardt dan op plaatsen of kan zelfs scheuren omdat deze bij uitdroging aan elasticiteit verliest.

Deze laag wordt niet van bloed voorzien en de onderste lagen worden van voedingsstoffen voorzien door de onderliggende cellagen van de dermis.

De epidermis vertoont een licht zure omgeving rond een pH van 5,5, die enigszins varieert tussen individuen. vestigen op de epidermis bacteriën. Deze bacteriën beschadigen de huid niet, maar beschermen deze juist tegen de kolonisatie van potentieel schadelijke ziektekiemen. Ze houden de toevoer van voedingsstoffen laag, zodat vreemde bacteriën relatief ongunstige levensfactoren vinden. Ze stabiliseren de huidomgeving en maken deel uit van het immuunsysteem.

dermis

Het wordt ook wel de lederhuid of dermis genoemd. De belangrijkste functies van de dermis zijn de opname van zintuiglijke prikkels en het metabolisme, maar vooral de temperatuurregeling. De Opname en verwerking van voedingsstoffen en regeneratieve processen
in de cellen spelen een centrale rol in deze huidlaag. Een netwerk van elastische bindweefselvezels en de collageen, vormt de basisstructuur van de dermis. Het wordt van bloed voorzien door fijn vertakte aderen, een capillair netwerk.

In deze verschuiving komt de Hyaluronzuur dat van nature in het lichaam wordt aangemaakt voorheen, dit zijn suikersoorten die water binden en dus een volumevullende eigenschap hebben. Het hyaluronzuur is een van de stoffen die het huidreliëf van binnenuit opvullen.

onderhuids

De hypodermis bestaat uit een los netwerk van bindweefsel, waarin voornamelijk vetcellen zijn opgeslagen, met één tussen bouw vet und depot vet verschilt.

Depotvet is voedselreserves, terwijl bouwvet functionele eigenschappen heeft (bijv. demping in de voetzolen) en anatomisch zeer laat door het lichaam wordt afgebroken, zelfs in fasen van honger. De warmte-isolerende eigenschap van lichaamsvet heeft een belangrijke functie, vooral in koude leefomgevingen (bijvoorbeeld op noordelijke breedtegraden).

Structureel is het onderhuidse weefsel niet erg complex en hangt het nauw samen met het metabolisme van het hele organisme, d.w.z. de spijsvertering. Het organisme slaat energiereserves op in depotvet.

Er zijn ook geslachtsspecifieke verschillen in de hypodermis, zichtbaar enerzijds in de vetverdeling in de verschillende lichaamsbouw en anderzijds in de invloed van het "vrouwelijke" hormoon Oestrogeen op de weefselstructuur. Dit hormonale effect wordt uiteindelijk weerspiegeld in de Cellulitisdie vooral vrouwen treffen.